ΑΡΘΡΑ
Η Ελληνόφωνη
Παιδεία στην Ευρώπη
Άρθρο της Ευδοξίας Πάντα
Προέδρος Ομοσπονδίας Ελλήνων Βελγίου
Η γνώση της μητρικής γλώσσας είναι ένα απαραίτητο
στοιχείο
της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου, αφού δίνει πρόσβαση
σε ένα πολιτισμό και ένα σύνολο αξιών που θα τον συνοδεύουν
σε όλη του την ζωή.
Αξίζει να ξεκινήσουμε με μια ιστορική αναδρομή και να γίνει μια σφαιρική
περιγραφή της κατάστασης ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό το που
βρισκόμαστε σήμερα, ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αλλά
και το που θέλουμε να πάμε...
Με το Νομοθετικό Διάταγμα 695/1970
"Περί εκπαιδεύσεως ελληνοπαίδων
εξωτερικού" δημιουργήθηκε το πρώτο νομοθετικό πλαίσιο για την
ελληνόγλωσση παιδεία στο εξωτερικό, όπου κυρίαρχο στόχο αποτέλεσε η
εθνική συνείδηση και εθνοπολιτιστική ταυτότητα των Ελλήνων μαθητών.
Τον Ιούνιο του 1996 εκδόθηκε από την ελληνική κυβέρνηση ο Νόμος 2413 με
τίτλο "Η ελληνική παιδεία στο εξωτερικό, η διαπολιτισμική εκπαίδευση και
άλλες διατάξεις" όπου γίνεται για πρώτη φορά άνοιγμα στο να αποτελέσει η
εκπαιδευτική πολιτική του ελληνικού κράτους για την ομογένεια,
αναπόσπαστο μέρος μιας διαπολιτισμικής εθνικής στρατηγικής.
Το μοντέλο της εκπαίδευσης μετατρέπεται από Ελλαδοκεντρικό σε
Ελληνοκεντρικό λαμβάνοντας υπόψη τις διαπολιτισμικές συνθήκες
κοινωνικοποίησης του παιδιού.
Γίνεται στροφή σε δίγλωσσα εκπαιδευτικά συστήματα που ανταποκρίνονται
περισσότερο στις κοινωνικές, γνωστικές και παιδαγωγικές ανάγκες της
εκπαίδευσης του απόδημου ελληνισμού.
Στην Ευρώπη, η πολιτική της αφομοίωσης και της πολιτισμικής ομοιομορφίας,
την οποία επεδίωκαν οι κυβερνήσεις των χωρών υποδοχής, διαφοροποιείται
υιοθετώντας μια διαπολιτισμική προσέγγιση στην εκπαίδευση. Συγχρόνως
έχουμε μια πλήρη αλλαγή προσανατολισμού: Οι Έλληνες, από μετανάστες,
γίνονται Ευρωπαίοι πολίτες!
Το μάθημα της μητρικής γλώσσας και του πολιτισμού αποτελεί πλέον
αναπόσπαστο και απολύτως απαραίτητο οργανικό μέρος της εθνοπολιτισμικής
ταυτότητας των μαθητών στο χώρο που ζουν και μεγαλώνουν.
Το ελληνόπουλο που ζει και μεγαλώνει στο εξωτερικό πρέπει να αποκτήσει
μια διπολιτισμική ταυτότητα.
Προς αυτή την κατεύθυνση στοχεύει άλλωστε και η συνθήκη του Μάαστριχτ
σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να δημιουργήσουμε τον νέο άνθρωπο με την
δισυπόστατη και αμφίδρομη σχέση: τον Έλληνα-Ευρωπαίο και τον
Ευρωπαίο-Έλληνα.
Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στις χώρες της Ευρώπης χαρακτηρίζεται από
χαμηλή αποτελεσματικότητα παρά τα υψηλά χρηματικά ποσά που δαπανώνται
από του ΥΠΕΠΘ και τις ανθρώπινες προσπάθειες που καταβάλλονται.
Σκοπός μας είναι να δώσουμε απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα, να
απαντήσουμε στα γιατί και να ερευνήσουμε το πως θα αναβαθμίσουμε την
ελληνόφωνη εκπαίδευση στην Περιφέρεια μας.
Να εξετάσουμε γιατί είναι σημαντική η διδασκαλία της στα παιδιά μας, τι
τους προσφέρει, αλλά και συγχρόνως να εμβαθύνουμε στην ψυχολογία και τις
ανάγκες των βασικών συντελεστών που είναι οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί
και οι γονείς μέσα από τους φορείς του ελληνισμού.
Είναι παραδεκτό από όλους τους ειδικούς ότι ο Ελληνισμός βασίζει την
μακροβιότητα του στην γλώσσα του, έχοντας την σαν εργαλείο, και την
ελληνική σκέψη (σε μια ανθρωποκεντρική και διαχρονική αντίληψη του
ανθρώπου), στη μετάδοση από γενιά σε γενιά ενός συγκεκριμένου όγκου
πληροφοριών πολιτιστικού περιεχομένου.
Αυτό το ελληνικό
"πολιτιστικό λογισμικό", όπως αποκαλείται από μελετητές,
η τεράστια ιστορική και πολιτιστική εμπειρία, του επέτρεψε, παρά τις
όποιες ιστορικές του μεταμορφώσεις, να είναι ένας από τους ελάχιστους
επιζήσαντες μεγάλους πολιτισμούς.
Ο Ελληνισμός επιβίωσε επί χιλιετίες γιατί δεν έχασε ποτέ την γλώσσα του.
Δεν ξέχασε την ιστορία του, τα ήθη και τα έθιμα του. Δεν
διαπραγματεύθηκε τις αξίες του.
Για μας, τους Έλληνες της Διασποράς, η διατήρηση της ελληνικότητας των
παιδιών μας, μέσα από την γνώση της γλώσσας μας, της ιστορίας μας, των
αρχών και των αξιών του ελληνισμού είναι αναγκαιότητα.
Είναι η πολιτιστική μας επιβίωση στις
"άλλες" πατρίδες που ζούμε...
Είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, χωρίς να πάψουμε
να είμαστε Έλληνες...
Επιπλέον, οι μελετητές θεωρούν ότι η παραμέληση του μαθήματος της
ελληνικής γλώσσας
- και κατά συνέπεια της μητρικής γλώσσας των παιδιών
- μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην όλη εξέλιξη της προσωπικότητας
τους.
Συγκεκριμένα, επειδή οι δύο γλώσσες και πολιτισμοί αποτελούν αναπόσπαστα
κομμάτια τους εαυτού και της ταυτότητας των παιδιών, η διακοπή της
εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας είναι δυνατόν να έχει δυσμενείς
συνέπειες στην εξέλιξη της εγωσύνθεσης τους αναστέλλοντας τις
διαδικασίες μάθησης που σχετίζονται με την μητρική γλώσσα και την
οικογενειακή βιογραφία.
Το ελληνικό σχολείο, για μας, επιβάλλεται να λειτουργεί σαν
θεματοφύλακας διατήρησης και καλλιέργειας της ελληνικής γλώσσας, του
πολιτισμού και της σύνδεσης των παιδιών μας με την πατρίδα.
Η ελληνική διασπορά είναι αυτο-οργανωμένη με φορείς σε όλη την
Περιφέρεια, δομημένους σε Ομοσπονδίες, Κοινότητες, Εθνικοτοπικούς,
Επιστημονικούς και Πολιτιστικούς Συλλόγους, Συλλόγους Γονέων και
Κηδεμόνων, Ιδρύματα, Εκκλησιαστικές Κοινότητες, Εφημερίδες και
ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Η εμπλοκή και η αγωνία των φορέων του ελληνισμού σε ότι αφορά την
ελληνόφωνη εκπαίδευση, είναι μεγάλη!
Θέλουν να καλλιεργήσουν και να διαδώσουν την ελληνική γλώσσα και τον
ελληνικό πολιτισμό, που οι ίδιοι στερήθηκαν, στις νεότερες γενιές.
Θεωρούμε ότι έτσι θα τονώσουμε την πολιτιστική ταυτότητα των παιδιών μας,
την αγάπη τους για την Ελλάδα και τις ελληνικές αξίες.
Αυτός ο υπέρμετρος ζήλος πολλές φορές δημιουργεί, είναι η αλήθεια,
προβλήματα προς όλες τις κατευθύνσεις που επιδεινώνονται από την απουσία
πλαισίου το οποίο θα καλύπτει με σαφήνεια την μορφή, την λειτουργία, τον
ρόλο, τις δικαιοδοσίες και τα όρια παρέμβασης των οργανώσεων τους.
Χρειάζεται να αναπτυχθούν από πλευράς γονέων και οργανώσεων σχέσεις
σεβασμού στον ρόλο του Συντονιστού Εκπαίδευσης, ο οποίος έχει το
γνωστικό επίπεδο που πιστοποιείται από την ανάληψη της συγκεκριμένης
θέσης αλλά και σεβασμός στον ρόλο, το έργο και τα πρόσωπα των
εκπαιδευτικών.
Παράλληλα να ξεκινήσει διάλογος και συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς,
να σταματήσει η κακόβουλη συκοφαντία και η απαξία στον ρόλο τους.
Όμως, πρέπει να ακουστεί ξεκάθαρα ότι, η ελληνική παιδεία, είναι για μάς,
η βάση για μια αξιοπρεπή πορεία ολόκληρου του ελληνισμού στο ιστορικό
γίγνεσθαι και αποτελεί την ύψιστη μας προτεραιότητα.
Επικεντρώνοντας στον δεύτερο βασικό συντελεστή, τους μαθητές, αξίζει να
δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στην ψυχολογία του μαθητή παρατηρώντας ότι:
Επειδή, η ελληνόγλωσση εκπαίδευση λειτουργεί συμπληρωματικά, το μάθημα
της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού εκλαμβάνεται από τους μαθητές
ως επιπρόσθετος φόρος σε βάρος του ελεύθερου χρόνου τους και των
εξωσχολικών τους δραστηριοτήτων με αποτέλεσμα να διάκεινται αρνητικά
απέναντι του.
Οι μαθητές θεωρούν ότι η γλώσσα και η κουλτούρα της χώρας προέλευσης δεν
συμβάλλουν αποφασιστικά στην κοινωνική και επαγγελματική άνοδο τους στη
χώρα διαμονής.
Θεωρούν την μητρική γλώσσα σαν
"γλώσσα δεύτερης κατηγορίας" και
παραμελούν την φοίτηση τους στο ελληνικό σχολείο.
Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που συντελούν στην επιδείνωση
της ήδη αρνητικής ψυχολογίας, όπως η χαμηλή υλικοτεχνική υποδομή των
σχολείων μας, δηλαδή:
Τη στέγαση των σχολείων μας σε κτίρια και αίθουσες, άνευ ιδιαιτέρων
αξιώσεων και μάλλον δεύτερης κατηγορίας, σε υποβαθμισμένες πολλές φορές
περιοχές, που είτε μας παραχωρούνται είτε μισθώνουμε
Τα βιβλία που δεν φτάνουν ποτέ στην αρχή της χρονιάς
Την απουσία εποπτικού υλικού
Την ανυπαρξία υποδομών (Η.Υ.) για χρήση των νέων τεχνολογιών, των
λογισμικών και των προγραμμάτων που χρηματοδοτεί το ΥΠΕΠΘ και
αναπτύσσουν τα διάφορα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας.
Αλλά και την
Ανυπαρξία ουσιαστικών σχέσεων μαθητών-εκπαιδευτικών-γονιών, και τη
Μη αποδοχή πολλές φορές των εκπαιδευτικών από τους μαθητές.
Θεωρούμε ότι χρειάζεται νέα προσέγγιση του προβλήματος και προσπάθεια
για εύρεση τρόπων που θα κάνουν το μάθημα πιο ελκυστικό ώστε να κινήσει
το ενδιαφέρον των παιδιών και να επιθυμούν να φοιτήσουν στα ελληνικά
σχολεία.
Χρειάζεται να δούμε πως μπορούμε αναπτύσσοντας και συνδέοντας άλλες
δραστηριότητες πολιτιστικού περιεχομένου να κερδίσουμε τα παιδιά.
Οι Συντονιστές Εκπαίδευσης και οι εκπαιδευτικοί των σχολείων του
ελληνισμού αποτελούν τους σημαντικότερους συντελεστές για την επίτευξη
των στόχων των αποδήμων. Μόνο, που οι στόχοι αυτοί, παραμένουν άπιαστοι...
Σήμερα οι περισσότεροι Συντονιστές εκπαίδευσης νιώθουν εγκαταλελειμμένοι
και απομονωμένοι στις χώρες που υπηρετούν χωρίς να έχουν την απαιτούμενη
στήριξη και βοήθεια από τις υπηρεσίες του Υπουργείου. Απαιτείται
στελέχωση των γραφείων Συντονιστών από ειδικευμένο προσωπικό αλλά και
συνεχείς επιμορφώσεις ώστε να δύνανται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις.
Είναι γεγονός ότι το επίπεδο της γλωσσικής καλλιέργειας των παιδιών μας
κυμαίνεται από την εξαιρετικά χαμηλή κατοχή της ελληνικής γλώσσας μέχρι
την κατοχή της σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό.
Οι εκπαιδευτικοί μας είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν σε τάξεις
ανομοιογενείς, με μαθητές που, εκτός των γνωστικών διαφορών της
ελληνικής γλώσσας, είναι διαφόρων ηλικιών, προέρχονται από διαφορετικά
πολιτιστικά και πολιτισμικά επίπεδα αλλά και από διαφορετικά κοινωνικά
και οικονομικά στρώματα.
Το πάντρεμα δύσκολο και η προσπάθεια των εκπαιδευτικών μεγάλη.
Χρειάζεται κατάθεση ψυχής και ευαισθησία, και δυστυχώς πολλοί
εκπαιδευτικοί προερχόμενοι από το ελληνικό κατεστημένο χωρίς καμία
προετοιμασία και ενημέρωση για τις νέες συνθήκες ζωής και εργασίας στις
χώρες που αποσπώνται, αδυνατούν να κατανοήσουν το νέο ιδιόμορφο
περιβάλλον και να λειτουργήσουν σε
αυτό.
Στην πολυγλωσσία της Ευρώπης,
η άγνοια της γλώσσας και όπως είπαμε, των συνθηκών ζωής της χώρας στην
οποία αποσπώνται,
αλλά συγχρόνως και
η δυσκολίανα διδάξουν την ελληνική σαν δεύτερη ή ξένη γλώσσα, ιδιαίτερα
όταν απευθύνονται σε παιδιά που προέρχονται από μικτούς γάμους,
η απουσία Αναλυτικού Προγράμματος, Σχολικών εγχειριδίων,
εποπτικών-τεχνικών μέσων και εκπαιδευτικών βοηθημάτων,
η ανυπαρξία συνεχούς εκπαίδευσης και επιμόρφωσης, και
το φτωχό στις περισσότερες περιπτώσεις πολιτιστικό τους υπόβαθρο
επιδεινώνουν την κατάσταση και κάνουν τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα όπως:
η διαρκής φοίτηση των παιδιών
η πρόοδος
η συναισθηματική ικανοποίηση, και
η ανάπτυξη του γνωστικού επιπέδου
...να φαντάζουν μακρινό όνειρο...
Από πλευράς πολιτείας, η απουσία σχεδιασμού και στρατηγικής σε βάθος
χρόνου, βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων στόχων, και η μη αξιολόγηση
των αποτελεσμάτων αναγκάζουν σήμερα την Ελληνική Πολιτεία να προσπαθεί
να ανταποκριθεί σε συγκεκριμένα πιεστικά προβλήματα οι λύσεις των οποίων
ίσως να μην ανταποκρίνονται στις μελλοντικές απαιτήσεις του Ελληνισμού
της Διασποράς.
Θεωρώ ότι επιβάλλεται η λήψη πολιτικών επιτέλους αποφάσεων με
συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς στόχους ώστε να υπάρξει και ο ανάλογος
πολιτικός σχεδιασμός για την πορεία της ελληνόφωνης εκπαίδευσης στον
Ευρωπαϊκό χώρο. Τα σχολεία μας θα πρέπει να πάψουν να υπάρχουν για να
δίνουν θέσεις στους εκπαιδευτικούς εξυπηρετώντας μικροκομματικές
υποχρεώσεις, αλλά για να διδάσκονται τα παιδιά μας την Ελληνική Παιδεία
και να μαθαίνουν την Ελληνική γλώσσα.
Είναι γεγονός ότι η πολυδιάσπαση αυτή και η πολυμορφία των φορέων και
οργανώσεων που ασχολούνται με την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας
δημιουργούν προϋποθέσεις ώστε ο κάθε φορέας να διαμορφώνει εκπαιδευτικά
προγράμματα διδασκαλίας της Ελληνικής γλώσσας
"κατά το δοκούν"
δυσκολεύοντας την οποιαδήποτε αξιολόγηση και άνευ ουσιαστικών
εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων.
Απουσιάζει ένας κεντρικός μηχανισμός παιδαγωγικής και εκπαιδευτικής
εποπτείας στα πρότυπα των ξένων Μορφωτικών Ιδρυμάτων και προτείνω να
μελετηθεί η τακτική άλλων χωρών στην προβολή της γλώσσας και του
πολιτισμού τους. Σε συνεργασία με το ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ να
σχεδιαστεί το πρόγραμμα διδασκαλίας της γλώσσας, που θα εφαρμόζεται με
ακρίβεια σε όλες τις χώρες, ενώ σε συνεργασία με τα Πανεπιστημιακά
Ιδρύματα της χώρας τα προγράμματα επιμόρφωσης, μετεκπαίδευσης και
αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.
Τα εκπαιδευτικά συστήματα οφείλουν να απαντούν στις νέες προκλήσεις και
απαιτήσεις των καιρών, να ακολουθούν τις αλλαγές των κοινωνικών συνθηκών
και να αναπροσαρμόζουν τις εκπαιδευτικές του μεθόδους.
Σήμερα για την ανοικοδόμηση και τον εκσυγχρονισμό της Ενωμένης Ευρώπης
σημαντικό ρόλο θα κληθεί να παίξει η εκπαίδευση στις χώρες μέλη της
Ένωσης. Σήμερα στην Ευρώπη των Εθνών, στην Ευρώπη των Γλωσσών, που
εξελίσσεται μπροστά μας, δημιουργείται η απαίτηση για ενδυνάμωση της
ευρωπαϊκής διάστασης στην εκπαίδευση.
Υπό της νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στην νέα Ευρωπαϊκή
πραγματικότητα, στην μεγάλη Ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, επιβάλλεται να
επανεξετάζουμε, να αναθεωρούμε και να σχεδιάζουμε σε τακτά χρονικά
διαστήματα την εκπαιδευτική μας πολιτική θέτοντας νέους στόχους
τολμώντας τις αλλαγές και ανακατατάξεις που ενδείκνυνται, ώστε τα παιδιά
μας να αποκτούν τα εφόδια που θα τους επιτρέψουν να ανταποκριθούν κατά
τον καλύτερο τρόπο στις απαιτήσεις των καιρών και στο εργασιακό
περιβάλλον της Ενωμένης Ευρώπης.
Η νέα μορφή εκπαίδευσης θα πρέπει να έχει δίγλωσσο διαπολιτισμικό
χαρακτήρα και να στοχεύει στην δυναμική παρουσία και εξέλιξη των
ελληνοπαίδων στον Ευρωπαϊκό χώρο, παρέχοντας τους τα αναγκαία εφόδια που
θα τους επιτρέψουν να επιβιώσουν με επιτυχία στο νέο ανταγωνιστικό
περιβάλλον που δημιουργείται χωρίς να χάσουν την πολιτιστική και εθνική
τους ταυτότητα.
Κατά την άποψη μου θεωρείται επιβεβλημένη η αναβάθμιση των Αμιγών
Ελληνικών Σχολείων και των Λυκείων στην Περιφέρεια Ευρώπης με την
μετατροπή τους σε δίγλωσσα σχολεία. Εισαγωγή της διδασκαλίας της γλώσσας
της χώρας υποδοχής 8-10 ώρες εβδομαδιαίως και επιπλέον εισαγωγή τρίτης
γλώσσας.
Συγχρόνως θα πρέπει να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις και να υπογραφούν
νέες διμερείς συμφωνίες με σκοπό την αναγνώριση των Σχολείων μας του
Απολυτηρίου των Αμιγών Ελληνικών Σχολείων και η ένταξη τους στον
κατάλογο των ξένων σχολείων στις χώρες όπου αυτά λειτουργούν.
Το Πιστοποιητικό Ελληνομάθειας είναι ο μόνος επίσημος και αναγνωρισμένος
διεθνώς τίτλος που πιστοποιεί την γνώση της Ελληνικής γλώσσας. Συνεπώς
έχει σημαντική χρησιμότητα είτε ως πρόσθετο προσόν να την είσοδο στα
Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Πανεπιστήμια και Ανώτερες Σχολές) είτε
για την εξεύρεση εργασίας (Διεθνείς Οργανισμούς και Δημόσια Διοίκηση),
ενώ το υπό επεξεργασία τελικό του επίπεδο, προσφέρει γνώσεις διδακτικής
της γλώσσας που θα δίνει την δυνατότητα στον κάτοχο του να διδάσκει
ελληνικά.
Η σύνδεση του Πιστοποιητικού Ελληνομάθειας με την διδασκαλία της
Ελληνικής γλώσσας και η αντιστοίχιση των επιπέδων του στα Τμήματα
Ελληνικής Γλώσσας εκτός του ότι θα προσφέρει ένα πτυχίο αξιώσεων στα
παιδιά μας θα λειτουργήσει και σαν ένας έμμεσος τρόπος αξιολόγησης των
εκπαιδευτικών μας (ποσοστό επιτυχίας των μαθητών, βαθμολογία κλπ).
Οι απόφοιτοι Ξένων Σχολείων και του κάτοχοι Πιστοποιητικού Ελληνομάθειας
επιπέδου 4 θα πρέπει να μην εξετάζονται στην γνώση της Ελληνικής γλώσσας,
κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ στην Ελλάδα, την στιγμή που η
γνώση αυτή ήδη πιστοποιείται από το Πιστοποιητικό, αλλά στον βαθμό του
Απολυτηρίου τους να προσμετρείται ο βαθμός του Πιστοποιητικού
Ελληνομάθειας και να εισέρχονται αυτόματα στα Ελληνικά ΑΕΙ.
Οι απόφοιτοι των Ελληνικών Τμημάτων των Ευρωπαϊκών Σχολείων Βρυξελλών
και Λουξεμβούργου, εξετάζονται στην Ελληνική γλώσσα από εκπροσώπους του
Υπουργείου Παιδείας κατά τις ειδικές εξετάσεις του European Baccalaureat.
Αποτελεί λοιπόν παράδοξο για την εισαγωγή τους στα Ελληνικά ΑΕΙ να
υποχρεούνται να εξεταστούν για άλλη μια φορά στην γλώσσα για να
πιστοποιηθεί και πάλι η επάρκεια γνώσης της Ελληνικής.
Πρόταση μου είναι στον βαθμό Απολυτηρίου να προσμετρείται και ο βαθμός
της Ελληνικής γλώσσας στο European Baccalaureat (όπως προκύπτουν μετά
την αναγωγή της βαθμολογίας) και με την βαθμολογία αυτή τα παιδιά να
εισέρχονται στα Ελληνικά ΑΕΙ άνευ άλλων εξετάσεων.
Έχει γίνει μια σειρά προτάσεων σχετικά με την διαδικασία επιλογής των
Συντονιστών Εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών μας, την επιμόρφωση τους
πριν και κατά την διάρκεια της απόσπασης, την αξιολόγηση των
αποσπασμένων εκπαιδευτικών βάσει αποτελεσμάτων, την εκμάθηση της γλώσσας
της χώρας απόσπασης, την θητεία τους στο εξωτερικό και τις οικονομικές
τους απολαβές με εναρμόνιση του επιμισθίου σε όλες τις υψηλού κόστους
χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Αξιοποίηση εκπαιδευτικών από τους κόλπους των αποδήμων, και η άμεση
ενεργοποίηση της πρόσφατης Υπουργικής Απόφασης σχετικά με τους Ομογενείς
Εκπαιδευτικούς θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας για τα παιδιά μας.
Παράλληλα κρίνω ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι που στελεχώνουν τα γραφεία
των Συντονιστών Εκπαίδευσης στο εξωτερικό πρέπει να προέρχονται από την
τοπική κοινωνία και τους κόλπους των αποδήμων
Κλείνοντας, κάτι το οποίο θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό, είναι η ενίσχυση
των Εδρών Ελληνικών Σπουδών του εξωτερικού με προτιμισιακή πρόσληψη των
αποφοίτων τους στα σχολεία του εξωτερικού (υπό το καθεστώς των ομογενών
εκπαιδευτικών). Ενθάρρυνση των παιδιών μας να φοιτήσουν στις Έδρες
Ελληνικών Σπουδών εξασφαλίζοντας την επαγγελματική τους αποκατάσταση στα
σχολεία του εξωτερικού.
-
ΙΩΣΗΦ ΙΩΣΗΦ, Πρέσβυς της Κύπρου στην Ελλάδα
-
Δρ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΥΡΑΣ, Επίτ. Πρόξενος
της Βραζιλίας στην Ελλάδα
- VOLODYMYR
SHKUROV, Ambassador of Ukraine to
the Hellenic Republic
-
MACIEJ KRYCH, Ambassador of the Republic of Poland
-
ΕΥΣΤΡΑΤΙΑ ΣΟΥΡΑΒΛΑ, Καθ. Φιλολογίας
-
ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΧΟΜΕΝΚΟ,
Διευθυντής Ρωσικού Πολιτιστικού και Επιστημονικού Κέντρου
-
ΠΑΥΛΟΣ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ, Υπουργός
Πολιτισμού και Τουρισμού
- ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑ,
Πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής
για την UNESCO
-
TOM NORRING, Ambassador of Denmark in Greece
- ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΥΡΑΣ, Ιατρός Πλαστικός Χειρουργός,
Επίτιμος Πρόξενος της Βραζιλίας στην Ελλάδα
- Ε. ΚΟΖΑΚΟΥ-ΜΑΡΚΟΥΛΗ, Υπουργός Εξωτερικών της
Κυπριακής Δημοκρατίας
- ΑΝΝΑ ΖΩΗΡΟΥ,
Σύμβουλος ΛΑΟΣ σε θέματα Οικονομικών & Διεθνών
Σχέσεων
- ΠΑΡΗ ΡΑΠΤΗ ΛΥΡΑ, Ιατρός Ενδοκρινολόγος -
Διαβητολόγος
-
ΠΕΤΡΟΣ ΛΕΩΤΣΑΚΟΣ, Δημοσιογράφος,
τραπεζικός συνάκτης
-
ΝΙΚΟΣ Γ. ΣΥΚΑΣ,
Σύμβουλος Στρατηγικής & Επικοινωνίας
- JΟRGE ALEJANDRO
MASTROPIETRO,
Ambassador of Argentina
- ΣΤΑΥΡΟΣ. ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗΣ,
Υπουργός Εξωτερικών - Ομιλία στο ΥΠΕΞ στις 28/7/2011
- SVERRE STUB, Ambassador of Norway
- MEHDI HONARDOOST, Ambassador of Iran
- DRAGAN ZUPANJEVAC, Ambassador of Serbia
- VOLODYMYR SHKUROV, Ambassador of Ukraine
-
ΕΝΩΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
-
STEPHEN G. MILLER, Επίτιμος Καθηγητής του
Πανεπιστημίου Berkley, Καλιφόρνια, ΗΠA
- ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΛΑΝΤΣΜΑΝ,
Πρέσβυς της Μ. Βρετανίας στην Ελλάδα
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΜΩΡΑΪΤΗΣ, Εκδότης του περιοδικού "Politistiki Diplomatia"
- ΠΑΝΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
διευθυντής GSTA/ EKTA
-
ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΝΤΕΡΙΔΗΣ
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ Εκδότης του περιοδικού
'Politistiki Diplomatia'
-
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΥΡΙΑΖΟΓΛΟΥ,
CICA, M.S, B.A(Honours), Σύμβουλος Πληροφορικής
και Συγγραφέας
-
JOZSEF TOTH, Ambassador of Hungary
- ΑΓΓΕΛΟΣ Ι. ΜΑΛΦΑΣ, Dottor.
- JAN VODERADSKY, Ambassador of Slovakia
-
MANDISA DONA MARASHA, Ambassador of South
Africa
- ΙΕΡΟΘΕΟΣ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα
- ΝΙΚΟΣ
ΧΑΡΔΑΛΙΑΣ,
Δήμαρχος
Βύρωνα
- MΕHDI HONARDOOST, Αmbassador of Iran to
Grecce
-
ΧΑΪΔΕΥΤΟΣ
ΚΟΜΝΗΝΟΣ,
Πρόεδρος
της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Σουηδίας
-
VILI
SHEFKI MINAROLLI, Αmbassador of Albania to Greece
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ, Εκδότης του
περιοδικού 'Politistiki Diplomatia'
-
SINE RIISAGER, The Danish Institute
-
ΓΙΑΝΝΑ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΥ, Πρόεδρος
Special Olympics
-
FIDEL CASTRO
-
ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Γερμανικών Κοινοτήτων - Ταμίας
ΣΑΕ
- ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ,
Αναλυτής, ΜΑ σε Διεθνείς Σχέσεις
-
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΜΠΑΤΖΗΣ,
Πρόξενος της Γερμανίας στην Πάτρα
-
ΜΑΡΙΝΑ ΔΟΥΛΑΜΗ, Επίτιμος Προξένος της Γαλλίας στην Αλεξανδρούπολη
-
EUSEBI AYENSA,
Instituto Cervantes de Atenas
-
CAPOCCI,
Προέδρος του Ελληνο-Ιταλικού Επιμελητηρίου
-
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΚΟΠΠΑ,
Ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ
-
ΕΥΔΟΞΙΑ ΠΑΝΤΑ,
Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ελλήνων Βελγίου
-
ΗΡΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
Director of Cultural Affairs of the Hellenic American
Union
-
VALERIY TSYBUCKΗ,
Ambassador of Ukraine to Greece
-
HAKAN MALMQVIST, Ambassador
of Sweden to Greece
- AΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ, Προέδρος HELEXPO A.E.
- To άσβεστο 'ΟΧΙ'
των Ελλήνων
-
Ν.Δ.: Διάσπαση ή
Εσωστρέφεια;
-
ΠΟΛΥ ΒΛΑΧΟΥ,
Διευθύντρια Πολιτιστικού Οργανισμού Ηλιούπολης
-
ΝΙΚΟΣ ΧΑΡΔΑΛΙΑΣ,
Δήμαρχος Βύρωνα
-
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΜΟΥΡΜΟΥΡΗΣ,
Καθηγητής ΔΠΘ
